ضرورت تغيير شهردار
عباس عبدي
آنان كه پيگير نوشته‌هاي من هستند به خوبي مي‌دانند طي سه سال گذشته و از زماني كه دولت و شوراي شهر و شهردار جديد آمده‌اند، به دلايلي در نقد شوراي شهر و شهرداري تهران به صورت تفصيلي چيزي ننوشته‌ام. شايد همه نوشته‌هايم بيش از چند مورد معدود و كوتاه نباشد. در حالي كه در نقد دولت و سياست‌هاي آن فراوان نوشته‌ام. اكنون نيز بر همين شيوه هستم مگر اينكه تغيير ويژه‌اي رخ دهد. به همين دليل مي‌خواهم نكته‌اي را خطاب به اعضاي محترم شوراي شهر تهران بنويسم. خلاصه‌اش اين است كه آقاي شهردار را تغيير دهيد هر چند او بايد خودش تاكنون استعفا مي‌داد ولي حالا كه استعفا نداده است شما بايد اقدام كنيد.اين كار را براي حفظ اعتبار و آبروي نهادهاي عمومي از جمله شوراي شهر شهرداري تهران بايد انجام داد. مساله كارآمدي (اگر اصولا كارآمدي داشته باشد كه تاكنون در شهرداري تهران پيگير جدي آن نبوده‌ام) فرع بر اعتبار است. رفتاري كه آقاي شهردار در فعاليت‌هاي انتخاباتي و به ويژه در مناظره‌ها و در مواجهه با آقاي پزشكيان رييس‌جمهور منتخب در پيش گرفت، وهن نهاد شهرداري و شوراي شهر تهران است. آن برخوردها و تهديدها و خلاف واقع‌گويي‌ها و حضور پوششي و تاكيد بر ماندن تا آخر در انتخابات، در عين حال كه همه مي‌دانستند وي نامزد پوششي است و كناره خواهد گرفت، اعتبار شخص را به شدت تنزل داد و اين تنزل اعتبار به نهادهاي مرتبط با او نيز سرايت و منتقل خواهد شد. شايد كسي به دلايل شخصي بخواهد چنين اعتباري را چوب حراج بزند. مشكلي نيست اين تصميم شخصي خودش است ولي انتقال آن به نهاد عمومي به معناي تضييع حق مردم است. اگر هم خودش متوجه اين تضييع حق نيست شوراي شهر بايد اقدام كند. چنين استعفاهايي در جوامع توسعه يافته بسيار متداول است. مسوولان مربوط حتي هنگامي كه متهم به سوءرفتار مي‌شوند و پيش از پذيرش و قطعيت يافتن اتهام نيز از مقام خود استعفا مي‌دهند تا مبادا جايگاه حقوقي آن پست و مقام قرباني بي‌اعتمادي مردم شود. در اينجا حتي هنوز هم حاضر نشده‌اند كه از اين رفتار نادرست خود عذرخواهي كنند.
عذرخواهي نكرده‌اند، بلكه حتي كوچك‌ترين توضيحي براي رفتار ناپسند خود نداده‌اند و از آن مهم‌تر اينكه به ديدار رييس‌جمهور منتخب نيز رفته‌اند. اطمينان دارم كه آقاي پزشكيان همان‌گونه كه در مناظره‌ها مقابله به مثل نكرد و با اخلاق حسنه از رفتار طرف‌هاي مقابل چشم‌پوشي كرد در اين ديدار هم چنين رفتاري داشته‌اند ولي اين امر رافع مسووليت طرف مقابل نيست. آقاي شيخ حسين انصاريان در يك توصيه اخلاقي از آقاي پزشكيان خواستند كه از رفتارهاي رقباي خود چشم‌پوشي و گذشت كنند كه هم توصيه ايشان بجا بود و هم موافقت و تاييد آقاي پزشكيان درست بود. ولي بحث كنوني ما در سطح فردي و اخلاقي نيست، بلكه مساله امري سياسي و اجتماعي و در سطح حقوق و مطالبات عمومي است. در واقع شهردار تهران حتي اگر عذرخواهي هم كند باز هم رافع مسووليت او نيست و بايد استعفا دهد و اگر نداد شوراي شهر بايد اقدام كند. در غير اين صورت مردم رفتارهاي او را مورد تاييد شوراي شهر هم تلقي خواهند كرد. كسي يا كساني كه حتي در اين اندازه به نيازهاي مخاطب و شهروندان توجه ندارند و آنها را محترم نمي‌شمارند چگونه ممكن است كه آنها در مقام شهرداري و شوراي شهر مفيد باشند؟ بخش‌هايي از سخنان نامزدهاي پوششي در مناظره‌ها در تاريخ سياسي ايران خواهد ماند. شوراي شهر اگر خود را نماينده مردم و خيرخواه آنان مي‌داند وظيفه دارد كه به صورت قاطع و سريع اقدام به استيضاح و بركناري كند. متاسفانه بايد بگويم كه فضاي عمومي ايران بسيار سياست‌زده است. هر حرفي زده شود اول مي‌بينند كه چه كسي مي‌گويد؟ اگر از جناح سياسي مقابل باشد فوري نفي و رد مي‌كنند. از طرف خودشان هم زده نمي‌شود، چون امكان حرف زدن براي خودي‌ها را فراهم نمي‌كنند، بنابراين ممكن است تعبير سياسي از اين نوشته من شود ولي اصولگرايان ساكن در خيابان بهشت بهتر است حداقل يك‌بار چنين ذهنيتي را از خود دور كنند، بلكه دستاوردهاي مفيد آن را ببينند. از ما گفتن بود. با استيضاح شهردار چند پله ارتقا پيدا خواهيد كرد.